Things are only as complicated as you make them.

"wil je thee?"
Terwijl hij het vraagt schenkt hij alvast in. Ik durf niet zo goed nee te zeggen. "Je bent mooi" zegt hij dan, en ik vraag me af tegen hoeveel vrouwen hij dit zal zeggen.

Het zijn woorden die ik zo vaak heb gehoord. Nooit hoor ik dat ik zo slim ben, of grappig. Nee mooi, en ik voel me als een Barbie in een doos. Ik zeg "bedankt" maar ik weet niet wat ik verder moet zeggen.

Doelloos roer ik met mijn lepeltje, alles om maar even afgeleid te worden van mijn gedachten. "Wil je iets eten? Of film kijken? Je mag ook blijven slapen" zegt hij dan en hij wil een antwoord. Ik weet het niet. Alsof mijn hoofd opeens totaal leeg is.
"Filmpje is goed" en ik ben blij dat ik even niets hoef te verzinnen om leuker en liever te lijken dan ik ben.

"ik vind je leuk." Het zijn woorden die ik wil zeggen, maar ik kan het niet. Ik word misselijk bij het idee, dat ik zo breekbaar kan zijn. "ik vind..." en ik blijf strak naar de tv kijken. "ja?" en ik durf zijn blik niet te beantwoorden. "ik vind dit een leuke film" iets wat een onzinnige uitspraak is, aangezien hij nog geen 3 minuten is begonnen. "mooi" en ik spiek even hoe hij zijn thee opdrinkt.

Koud en moe kruip ik in bed, denkend aan hoe stom ik ben, dat ik niet gewoon kan zeggen als ik iemand leuk vind. Te bang om iets stuk te maken wat nog niet eens bestaat.

X Char